Νεόφυτος Νικητόπουλος (1795-1846). Βίος καὶ Ἔργο

Στὶς ἐκπαιδευτικὲς γενικῶς διαδικασίες πρωταγωνιστικὸ ρόλο παίζουν οἱ ἐκπαιδευτικοὶ (οἱ ἀλλιῶς ἀποκαλούμενοι «ἐργάτες τῆς ἐκπαίδευσης»), τῶν ὁποίων ἡ προσφορὰ στὴν κοινωνικὴ ἀνάπτυξη —ἂν καὶ εἶναι πολὺ μεγάλη— δὲν ἔχει ἀναγνωριστεῖ ὅσο θὰ ἔπρεπε. Ὑπὸ τὸ πρίσμα αὐτό, ἡ παρούσα ἐργασία ἔχει σκοπὸ νὰ παρουσιάσει τὴν ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Νεόφυτου Νικητόπουλου, ἑνὸς ἐκπαιδευτικοῦ ποὺ ἡ παρουσία του στὰ ἐκπαιδευτικὰ δρώμενα τῶν πρώτων χρόνων τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἦταν ἔντονη, μὲ τὴν συνεχῆ προσπάθειά του νὰ «νομιμοποιήσει» τὶς ἀπόψεις του σχετικῶς μὲ τὴν θεωρία καὶ ἐφαρμογὴ τῆς ἀλληλοδιδακτικῆς μεθόδου διδασκαλίας μέσα σὲ περιβάλλον ἐχθρικὸ καὶ μὲ πανίσχυρο ἀντίπαλο.