Οἱ Λόγιοι καὶ ὁ Ἀγώνας

Ὁ Ἄλκης Ἀγγέλου μὲ ἀφορμὴ ἕνα δημοσίευμα τῆς «Ἑλληνικῆς Νομαρχίας» καὶ συγκεκριμένα ἑνὸς διαλόγου μεταξὺ συγγραφέως καὶ φίλων του, συνθέτει τὸ δικό του ἔργο βασισμένος σὲ αὐτὸ τὸ σχῆμα, δηλ. τοῦ διαλόγου τοῦ συγγραφέα μὲ τὸν ἀναγνώστη. Μὲ πυρῆνα τὸν προβληματισμό του, πῶς δηλ. πέρασε ἀπὸ τὴν θεωρία στὴν πράξη ὅλος ἐκεῖνος ὁ ποικιλόμορφος κόσμος τῆς λογιοσύνης μέσα στὴν πανσπερμία τῆς προεπαναστατικῆς ρωμιοσύνης, ἀσχολήθηκε μὲ ποικίλες καταστάσεις καὶ περιπτώσεις. Σὲ αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς περιπτώσεις, τοῦ Ἀγῶνα, ὁ λόγος φορτίζεται ἰδιαίτερα μέσα ἀπὸ μαρτυρίες τῆς ἐποχῆς, ἄμεσες ἢ ἔμμεσες ποὺ περιέχονται στὴν ἔκδοση αὐτὴν.