Ἡ Ἑλληνικότης τῶν Νομῶν Προύσης καὶ Σμύρνης

Ὁ συγγραφέας θέλησε νὰ καταδείξει τὴν ἑλληνικότητα τῶν νομῶν Προύσης καὶ Σμύρνης στηριχθεὶς κυρίως σὲ ἔγκυρες γνῶμες ξένων, οἱ ὁποῖοι ἐξ ἰδίας ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἀντιλήψεως γνώρισαν κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετηρίδες αὐτούς.

Γιὰ τὴν ἐπέτειο τῶν 100 χρόνων ἀπὸ τὸ 1922 ὁ Σύλλογος πρὸς διάδοσιν Ὠφελίμων Βιβλίων ἐπανακυκλοφορεῖ σὲ ἀνατύπωση ἕξι βιβλία του, ποὺ ἐκδόθηκαν κατὰ τὰ ἔτη 1919, 1920, 1921, πρὶν δηλαδὴ ἀπὸ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή.
Ἀνήκουν στὴν ἐκδοτικὴ σειρὰ «Ἐθνικὰ Δημοσιεύματα», ἡ ὁποία εἶχε ἕνα πολὺ συγκεκριμένο προσανατολισμό: νὰ ἐξυπηρετήσει τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα, μὲ τὴν προβολὴ τῶν ἑλληνικῶν θέσεων, ὅπως διατυπώθηκαν τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1918 ἀπὸ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο στὸ ὑπόμνημά του για τὶς ἐθνικὲς διεκδικήσεις κατὰ τὴ Συνδιάσκεψη τῆς Εἰρήνης στὸ Παρίσι: «Ἡ Ἑλλὰς δὲν πηγαίνει ἐκεῖ, ὅπου τῆς λείπει ἡ ἐθνολογικὴ βάσις. Ἀξιώσεις ἔχομεν εἰς τὴν Βαλκανικήν, Μικρὰν Ἀσίαν, Νήσους, Βόρειον Ἤπειρον».
Στὶς ἕξι ἐκδόσεις γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τεκμηριώνεται ἡ μακρότατη παρουσία τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου, μέσα ἀπὸ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα καὶ ἱστορικὲς πηγές, καθὼς καὶ ἀπὸ γλωσσολογικά, λαογραφικὰ καὶ δημογραφικὰ στοιχεῖα.