Description
Διασαφηνίζονται οἱ κατὰ τὸν Πλάτωνα σχέσεις τῆς μουσικῆς πρὸς τὴν φιλοσοφία. Στὸν Φαίδωνα ὁ Πλάτων δηλώνει ὅτι ἡ φιλοσοφία εἶναι ἡ μέγιστη μουσική. Συνεπῶς, κατὰ τὸν Ἀθηναῖο φιλόσοφο, ἡ τέχνη τῶν ἤχων συγγενεύει πρὸς τὴν τέχνη τῆς διαλεκτικῆς. Στὸ α΄ μέρος τοῦ βιβλίου ἐκτίθενται οἱ μουσικὲς γνώσεις τοῦ Πλάτωνος σὲ σχέση πρὸς τὰ στοιχεῖα τῆς μουσικῆς, τὶς ἑλληνικὲς ἁρμονίες, τοὺς ρυθμοὺς καὶ τὰ ὄργανα, ἐνῶ ἐξετάζεται ἡ στάση του ἀπέναντι στὶς μουσικὲς τεχνικὲς τῆς ἐποχῆς του. Οἱ προσπάθειες τοῦ φιλοσόφου προσανατολίζονται στὴν μουσικὴ ἐξήγηση τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς μέσα ἀπὸ τὴν σύνθεση τῶν πυθαγόρειων θεωριῶν καὶ αὐτῶν τοῦ Δάμωνος. Στὸ β΄ μέρος ὁ Πλάτων ἑρμηνεύει τὴν ὀρχηστικὴ τέχνη. ἡ ὄρχηση, ἀδιαχώριστη ἀπὸ τὴν μουσική, συνιστᾶ μιὰ μουσικὴ ἔκφραση ποὺ ἐπιτρέπει τὴν ἐπικοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ ἕναν συγκεκριμένο χαρακτῆρα τοῦ κάλλους. Στὸ γ΄ μέρος ἐξετάζεται τὸ πεδίο τῆς μουσικῆς παιδείας καὶ στὸ δ΄ τὸ σύνολο τῶν περὶ μουσικῆς αἰσθητικῶν θεωριῶν στὸ ἔργο τοῦ Πλάτωνος. Τέλος, στό ε΄ μέρος τοῦ βιβλίου ἀναπτύσσεται ἡ φύση καὶ ὁ ρόλος τῆς μουσικῆς ἁρμονίας κατὰ τὸν Πλάτωνα. Ἡ ἔννοια τῆς ἁρμονίας κατέχει κεντρικὴ θέση στὸν πλατωνικὸ κόσμο, καθ’ ὅτι καθίσταται ἡ εἰκονικὴ παράσταση τῆς ψυχῆς τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος τοῦ Πλάτωνα, ἐπειδὴ εἶναι ὁ καλύτερος δυνατός, εἶναι ὁ πιὸ ὡραῖος καὶ ὡς τέτοιος προέρχεται ἀπὸ τὴν ὡραιότερη οὐσία, τὴν ἁρμονία τοῦ άριθμοῦ.