Description
Ἡ Ζωγραφικὴ στὸν 16ο αἰώνα ἐκδίδεται μὲ ἔγχρωμες εἰκόνες. Καὶ στὸν τόμο αὐτὸ ἐπιχειρεῖται ἡ παρουσίαση τῆς εὐρωπαϊκῆς ζωγραφικῆς τοῦ 16ου αἰώνα στὶς πιὸ οὐσιαστικὲς καὶ χαρακτηριστικὲς προσπάθειές της. Μά λιστα τὴν περίοδο αὐτὴ ἔχουμε καὶ μιὰ οὐσιαστικὴ διαφορά. Καὶ αὐτὴ κοντὰ στὰ ἄλλα εἶναι καὶ ἡ μεταφορὰ τοῦ κέντρου βάρους τῆς εὐ ρωπαϊκῆς καλλιτεχνικῆς δημιουργίας ἀπὸ τὶς Κάτω Χῶρες καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὴν Φλάνδρα, μὲ τὶς μεγάλες ἀνακαλύψεις τῆς ἐλαιογραφίας καὶ τοὺς ἀναμφίβολα πρωτοποριακοὺς δημιουργούς, τοὺς ἀδελφοὺς βὰν Ἄϊκ, τὸν Ρογὴρ βὰν ντὲρ Βάϊντεν, τοὺς δημιουργοὺς τῆς Γάνδης καὶ τῆς Μπρύζ, στὸν γερμανόφωνο χῶρο. Πιὸ εἰδικὰ στὸν νοτιογερμανικό, μὲ μεγάλους δημιουργοὺς σὰν τὸν Γκρύνεβαλντ καὶ τὸν Ντύρερ, τὴν Σχολὴ τοῦ Δούναβη καὶ κάπως ἀργότερα τῆς Κολωνίας καὶ τοῦ Ρήνου, στὸ κέντρο τῆς χώρας. Μάλιστα ἀπὸ τὸν γερμανικὸ χῶρο θὰ περάσει στὶς Κάτω Χῶρες, ὅπου σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς γνωριμίες καὶ τὶς ἐπιδράσεις θὰ προχωρήσει σὲ μιὰ νέα ἑνότητα. Καὶ στὴν συνέχεια μὲ μεγάλους δημιουργοὺς σὰν τὸν Πάτινιρ καὶ τὴν τοπιογραφία του, τὸν Πίτερ Μπρέγκελ τὸν Πρεσβύτερο, μὲ τὶς σκηνὲς τῆς καθημερινῆς ζωῆς καὶ τὰ φανταστικὰ θέματα, τοὺς Λούκας βὰν Λέϊντεν καὶ Γιὰν Σκορὲλ μὲ τὶς ἐπιδόσεις των καὶ στὴν χαρακτικὴ θὰ φτάσει καὶ σὲ νέες διατυπώσεις. Γιὰ νὰ προχωρήσει στὴν Γαλλία, ἡ ὁποία βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν σκιὰ τῶν κατακτήσεων τῆς ἰταλικῆς ζωγραφικῆς καὶ ἰδιαίτερα με- γάλων δασκάλων τοῦ μανιερισμοῦ σὰν τὸν Ρόσσο Φιορεντίνο καὶ τὸν Πριματίτσιο, ὅπου θὰ μᾶς δώσει χαρακτηριστικὰ δείγματα νέων πειραματισμῶν. Στὴν συνέχεια θὰ περάσει, μὲ μεγάλους δημιουργοὺς σὰν τοὺς Κλουὲ μὲ τὴν ἰδιαίτερη ἐπίδοση στὴν μικρογραφία καὶ τὸν Κορνέϊγ ντὲ Λυών, σὲ δικές της οὐσιαστικότερες διατυπώσεις. Ὅσο γιὰ τὴν Ἱσπανία ἐδῶ τὶς πραγματικὰ οὐσιαστικὲς προσπάθειες κοντὰ στοὺς καλλιτέχνες, ξένους - Ἰταλούς, ποὺ θὰ ἐργαστοῦν στὸ Ἐσκοριάλ, αὐτὸ τὸ φρούριο, ἀνάκτορο, ναὸ καὶ τάφο, κάνει ὁ Δομήνικος Θεοτοκόπου- λος, ἕνας Κρητικὸς μὲ σπουδὲς στὴν Κρήτη ἀλλὰ καὶ στὴν Ἰταλία (Βε νετία - Ρώμη), ποὺ θὰ πεῖ τὸν μεγάλο λόγο. Καὶ θὰ δώσει μιὰ ζωγρα φική, στὴν ὁποία συνδυάζονται θαυμάσια ὁ βυζαντινὸς ὑπερβατισμὸς μὲ τὴν βενετσιάνικη χρωματικότητα, τὸν ρωμαϊκὸ μανιερισμὸ καὶ τὸν ἱσπανικὸ μυστικισμό, μιὰ νέα καὶ προσωπικὴ σύνθεση, ποὺ θὰ ἐπηρεάσει ἀκόμη καὶ δημιουργοὺς τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα.